 |
| Een handdruk relativeert de verschillen en verbindt |
Tommie (7) en ik stonden zaterdag aan de lijn bij
zijn broer Jimmie te kijken. Zijn team speelde thuis tegen De Roodzwarten. De
tegenstander had geen schijn van kans. Het werd 5-2. Opvallend was dat de
Roodzwarten na afloop Jimmie en zijn teammaten geen hand gaven. Ze liepen nors het
veld af, al leken ze niet helemaal zeker van hun houding.
‘Ik snap het al,’ zei Tommie. ‘De trainer en leider hebben
ze opgestookt. Ze mógen geen handje geven. Belachelijk!’
Het ligt aan de ander
Tommie had gelijk denk ik. Tijdens de hele wedstrijd hebben
we ze opgefokt horen schreeuwen, de trainer en leider van De Roodzwarten. Er deugde
niks aan het spel van hun ploeg. De scheidsrechter deed alles fout. En Jimmies
ploeg speelde ongelofelijk grof. De nederlaag lag aan alles en iedereen,
behalve aan henzelf.
Waarden overdragen
Tommie en ik hadden te doen met de spelers van De
Roodzwarten. Deze teamleiders vinden niet sportiviteit belangrijk, maar andere
waarden. Assertiviteit, agressie, strijd zonder relativering en beheersing. Die
waarden dragen ze dus over aan de spelers, want zo werkt het.
Eén uitzondering
Nee, niet helemaal. Eén jongen bij De
Roodzwarten sprong eruit. Hij speelde erg goed, slim en balvaardig, hard
maar niet gemeen. Bij de twee doelpunten van zijn team stond hij aan de basis.
Na afloop gaf hij de tegenstander wél een sportieve hand. Hij volgde niet het voorbeeld van zijn teamleiding maar zijn
eigen geweten en hart. ‘Hij kan beter trainer zijn voor dit team,’ lachte
Tommie.
Inspirerend
Inderdaad, deze jongen zou een goed teamleider kunnen
worden. Met zijn gedrag weet hij mensen te binden en enthousiast te maken. Zijn
voorbeeldgedrag inspireert anderen het beste uit henzelf te halen. En dat is de
belangrijkste taak van een teamleider toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten